Wij willen vieren de daden van de Heer!

Priester Paul Schotsmans vertelde aan de geloofsgemeenschap dat die eerste mis na de corona lockdown een beetje aanvoelde als zijn eerste eucharistieviering als jonge priester te vergelijken met de eerste schooldag van een leerling.

Sacramentszondag

Eucharistie van Sacramentszondag in de Sint-Joriskerk

Toch waren we allen verheugd dat we opnieuw na drie maanden eucharistie konden vieren. Op deze zondag na Sacramentsdag kozen we ervoor om de liturgie van het hoogfeest te herhalen. Diaken Luc Claeys gaf daarvoor in zijn preek drie argumenten:

"Wel ten eerste omdat het een feestdag is, met witte feestkleding en gewaden en we hebben al zo veel feestdagen moeten missen: geen Witte Donderdag, geen Paaswake, geen Paaszondag, geen Paastijd en Pinksterfeest, geen eerste communie en geen vormsels. Dus was het toch wel een goed idee om vandaag de witte kledij weer boven te halen en de mis een feestelijk tintje te geven.

Ten tweede omdat we vandaag eigenlijk toch ook een beetje Pasen willen vieren. Nu zou je kunnen zeggen, dat is voorbij, dat was in april. Ja, en toch niet omdat in de Kerk we eigenlijk elke zondag Pasen vieren. Elke eucharistieviering is een beetje Pasen, elke zondag vieren we dat Jezus verrezen is, dat wil zeggen dat Hij, alhoewel gekruisigd en gestorven is, toch onder ons mag komen. (Paaskaars = symbool van de verrezen Heer) (Doopwater = belofte van eeuwig leven, dopen is sterven en verrijzen met Jezus Christus)

En ten derde is het Feest van Sacramentsdag eigenlijk het feest van die wijze, van die manier waarop Jezus op de zondag onder ons komt, namelijk in het geconsacreerde Brood, in de Eucharistie, in het heilig Sacrament zoals we dat noemen. Na drie lange maanden zonder heilige Mis was er eigenlijk geen betere zondag als de zondag van Sacramentsdag om opnieuw met de gemeenschap te beginnen vieren."

Eucharistie is bron én hoogtepunt
Velen hebben er de afgelopen weken bij de virologen, bij de experten, bij de ministers en zelfs voor de rechtbank erop aangedrongen om opnieuw te mogen vieren in de kerk, om opnieuw eucharistie te mogen vieren, vooral een groep jonge christenen heeft daarvoor hun nek uitgestoken. Ze deden dat omdat de Eucharistie, zo zei ook het Tweede Vaticaans concilie (dat was een vergadering van alle bisschoppen in de eerste helft van de jaren zestig in de vorige eeuw), bron en hoogtepunt is van het christelijk leven.

Bron

Zegening van het doopwater in de eerste mis
na de corona lockdown

De Eucharistie is een bron waar we ons mogen aan voeden en onze dorst mogen aan laven; het is geestelijk voedsel; het sterkt ons om een weg te bewandelen die leidt naar vrede, verdraagzaamheid en liefde. Het vieren van de gedachtenis van het Laatste Avondmaal is niet zo maar een gedenkfeestje of een verjaardagsfeestje van een samenkomst die 2000 jaar geleden is gebeurd. we worden uitgenodigd om ook vandaag deel uit te maken van Jezus’ kring; we worden gevraagd om zelf te worden zoals Hij.

Dat is de omvorming van het Brood in Lichaam en de Wijn in Bloed, die moet ook in ons plaatsvinden. Als die transformatie bij ons werkt dan woont de Heer in ons en dan kunnen we ook handelen zoals Hij gedaan heeft. We worden Eén met Hem, dat gebeurt in de communie. Wij en Jezus vormen één gemeenschap.

Hoogtepunt
Eucharistie is ook een hoogtepunt omdat we mogen samenkomen in gemeenschap. Daar kijken we toch altijd naar uit wanneer er een feestje is. Samen

bidden; het Eucharistisch gebed noemen we het grote Dankgebed, waarin we Jezus’ kruisdood en verrijzenis gedenken, hoe Hij zijn leven heeft gegeven aan het kruis en is opgestaan uit de dood.

Zo is de Eucharistie bron en hoogtepunt, ons meest belangrijke gebed, waarin de Heer dichtbij ons is, ons aanspreekt en de priester te midden van de gelovigen zijn stem en handen leent aan de Heer voor dit bijzondere sacrament.

Dit artikel verschijnt in het eerste vakantienummer van Kerk&leven (Nummer  26) op woensdag 24 juni 2020. Zelf abonnee worden?
http://pastoralezonetielt-winge.blogspot.com/p/parochieblad.html