Sint-Hubertusbrood en dierenzegening

Op 3 november viert de Kerk de feestdag van de heilige Hubertus. Hij moet ergens in de 7e eeuw geboren zijn. Hij diende aan het hof van Pepijn van Herstal. Maar na de dood van zijn vrouw stelde hij zijn leven in dienst van God. Later volgde hij Lambertus († 705; feest 17 september) op als bisschop van Maastricht. Hij was het die de bisschopszetel overbracht naar Luik, België. Dit is wat met enige zekerheid historisch over hem vaststaat.

Theo, de pastoriehond, heeft soms duivelse streken.
Hij kan een zegening gebruiken.

Over zijn leven bestaan veel legendes. Eén ervan vond plaats op een Goede Vrijdag. Terwijl alle mensen naar de kerk togen, ging Hubertus met zijn vrienden uit jagen. Op een goed moment verwijderde hij zich een stukje van de overigen, omdat zijn honden achter een hert aanzaten. Hij was dus alleen toen plotseling uit de bosjes een hert op hem toetrad met een kruis in het gewei. Hubertus sprong van zijn paard en viel op zijn knieën.

Hij hoorde hoe een stem tot hem zei: "Hubertus, waarom verdoe je je tijd met dit soort bezigheden? Van nu af zul je niet meer dieren vangen, maar mensen." Hubertus antwoordde: "Heer, wat moet ik doen?" Waarop de Heer zei: "Ga naar mijn dienaar Lambertus, de bisschop van Maastricht. Deze zal u mijn wil kenbaar maken." Toen verdween de verschijning en Hubertus ging dus naar Maastricht.

Hij is patroon van de jagers. Allerlei gebruiken zijn aan zijn feestdag verbonden. In ons land wordt er Hubertusbrood gebakken. Ook in Tielt-Winge zullen we tijdens de zondagsmis van 6 november in O.L.V.- Tielt gewijde Sint-Hubertusbroodjes aanbieden. Volgens de traditie beschermen ze tegen hondsdolheid.

Op het einde van de viering zegenen we ook alle meegebrachte huisdieren die in of buiten de kerk aanwezig zijn.