woensdag 22 april 2020

Elke Eucharistieviering is een Paasviering

We zijn er misschien wat rouwig om dat we het Paasfeest in de kerk gemist hebben maar elke eucharistieviering is een paasviering. Het evangelie van deze zondag met twee leerlingen die op weg gaan naar het dorpje Emmaüs is een mooi en oud verhaal dat ons precies vertelt hoe we de verrijzenis ook vandaag nog kunnen verstaan.

De leerlingen keren een beetje ontredderd naar huis terug nu dat Jezus gestorven is. Onderweg ontmoeten ze een vreemdeling die met hen mee stapt. Hij verklaart hen de Schriften en alles wat er gebeurd is. In hun dorp aangekomen, schuift Hij mee aan tafel en breekt met hen het brood. In het breken van het brood, herkennen ze Jezus, maar Hij verdwijnt uit hun gezicht. Zo mogen wij vandaag de Heer ervaren. We ontmoeten Hem in het luisteren naar de lezingen van de Bijbel. We mogen Hem herkennen in de heilige Eucharistie en bij deelnemen aan de communie en in elke medemens waarmee we op weg gaan.

Ook de Paus legde in zijn paasboodschap de Schrift voor ons uit. Hij zei onder andere:
“Dit is een andere ‘besmetting’, een boodschap die van hart tot hart wordt overgebracht - want elk menselijk hart wacht dit Goede Nieuws. Het is de besmetting van de hoop: ‘Christus, mijn hoop, is verrezen!’ Dit is geen magische formule die problemen doet verdwijnen. Nee, de verrijzenis van Christus is dat niet. Het is de overwinning van de liefde op de wortel van het kwaad, een overwinning die het lijden en de dood niet ‘omzeilt’, maar erdoorheen gaat, een weg opent in de afgrond, het kwaad in het goede verandert: dit is het unieke kenmerk van de kracht van God.”

De aandacht van de Paus ging eveneens naar de slachtoffers van de coronacrisis, de mensen die zich inzetten in verpleeghuizen en zij die wonen in gevangenissen. Tijdens de paasdagen botste ik op twee beelden die een enorme indruk op mij gemaakt hebben. De ene is een gekwetste Jezus die gedragen wordt door de medische hulpverleners. Het andere is een foto van een verple(e)g(st)er of arts die op Witte Donderdag de voeten wordt gewassen door een priester. Het zijn de daden die volgen op de woorden van het Evangelie en die uitdrukking geven aan het sterven en verrijzen van de Heer: Hij die zijn leven gaf voor de mensen en Hij die de lijdende mens nabij is en weer doet opstaan.
bron: Vyacheslav Okun SJ
bron: Javier Menéndez Ros



De paastijd duurt nog tot aan het Pinksterfeest en dus mogen we ook deze week nog een wens meegeven die we toegestuurd kregen via priester Paul Schotsmans. Het is een wens van één van zijn beste vrienden, E.H. Marc Boulanger, de deken van de pastorale regio Halle.

“Ik wens jullie geen vrolijke Paastijd,
want dat zou heel onheus zijn in zo’n troebele en angstige tijd.
Ik wens je wel een ‘zalige’ Pasen…
of liever: dat je af en toe iets zalig mag en kan beleven.
Iets levenwekkends… dat je meer dan goed doet,
dat je zelfs een zalig gevoel geeft, ondanks alles.
Immers, als jij je zalig voelt, weet dan dat je ‘eventjes’ ‘iets’ mag beleven”
(Paaswens van E.H. Marc Boulanger)

Luc Claeys, permanent diaken

Dit artikel verschijnt op de lokale bladzijden van Tielt-Winge in Kerk&leven nummer 17 van woensdag 22 april 2020.  Zelf abonnee worden: http://pastoralezonetielt-winge.blogspot.com/p/parochieblad.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank u wel voor uw reactie. Van zodra ze is nagelezen en goedgekeurd, zullen we ze publiceren.