Herbekijk de gebedsviering in OLV Tielt 5de zondag vasten

Beste vrienden, broeder en zusters,

 

Het Evangelie dat we vandaag gehoord hebben lijkt me niet zo gemakkelijk om te verstaan. Ik heb het verschillende keren moeten lezen en herlezen, heb er wat commentaren bijgenomen. Neen, het is geen tekst waarin de boodschap meteen zonneklaar is. Wel zijn er een aantal zinnetjes die opvallen en die wil ik met jullie even doornemen.

Vooreerst toch even de context van dit stukje Evangelie dat eigenlijk een beetje vooruit loopt op wat we volgende week gaan lezen. Het deeltje dat we vandaag gelezen hebben volgt immers onmiddellijk op de Blijde Intrede van Jezus in Jeruzalem, waarbij de volksmenigte hem toejuicht met palmen, mantels op straat legt en Jezus feestelijk onthaalt in de stad. Het feest waarover de tekst spreekt is het nakende Joodse Paasfeest, waarin de Joden herdenken dat ze bevrijd zijn uit de slavernij van Egypte.

Het Evangelie begint er meteen mee dat onder de aanwezigen ook enkele Grieken zijn die Jezus wensen te spreken en daarvoor enkele leerlingen aanklampen, letterlijk zeggen ze : we willen Hem zien. Of dat dit lukt, komen we niet meer te weten. Ze schijnen plots uit het verhaal te verdwijnen. Wie zijn die Grieken en waarom staan ze in het verhaal. Grieken zijn mensen die niet behoren tot het gelovige Joodse volk, maar ze zijn wel geïnteresseerd in Jezus. De Evangelist Johannes woonde op het einde van zijn leven op het Griekse eiland Patmos. Grieken staan dus voor de Godzoekers, voor mensen die op zoek zijn naar zingeving. In die zin zijn we allemaal een beetje Grieken.

De laatste weken volg ik met een aantal mensen uit onze parochie een zogenaamde Alfa-cursus. Die cursus is bedoeld voor mensen die niet veel van het christelijk geloof kennen maar er wel kennis mee willen maken. Is het daarom dat ze die cursus de naam hebben gegeven van de eerste letter van het Griekse alfabet. Wellicht. We bekijken een video van een 20-tal minuten en daarna spreken we met elkaar wat ons het meest getroffen, geraakt of afgestoten heeft. De uitwisseling, elke vrijdagavond, ze gaat ook online door, is een ware openbaring en het meest én zeer aangenaam verrast ben ik eigenlijk door een jonge moeder die zich inschreef om meer te weten te komen over het christelijk geloof. Vaak heb ik het gevoel dat haar geloof sterker is dan het mijne. Dat is misschien niet eens zo verwonderlijk want Jezus zegt het vaak over de heidenen, dat hij bij hen meer geloof aantreft als bij de Farizeeën en de Schriftgeleerden.

Het tweede zinnetje dat me treft is dat van de graankorrel die moet sterven om veel vrucht voor te brengen, vervolgd door de stelling dat wie zijn leven haat, het zal winnen.in eeuwig leven zal winnen. Het is een verwijzing naar het feit dat ons leven pas zin krijgt in de mate dat we ons inzetten, ons leven geven voor anderen. We kennen daarvan voorbeelden in de meest radicale vorm zoals de vermoorde aartsbisschop Oscar Romero die zich inzette voor de armen in El Salvador of Martin Luther King voor de onderdrukte Amerikanen van Afrikaanse afkomst in de jaren zestig van vorige eeuw, steeds vanuit hun geloof. Maar misschien heb je ook wel het beeld gezien van die frêle katholieke zuster (Ann Roza Nu Tawng) in Myanmar die op haar knieën ging zitten voor de zwaar bewapende militairen en vroeg om toch maar niet op onschuldige kinderen te schieten en liever haar te doden. Ze maakte zo een grote indruk dat twee soldaten zelf door de knieën gaan voor haar. “Met (ogen) vol tranen smeekte en stopte zuster Ann Nu Thawng de politie met het arresteren van de demonstranten.” Volgens de tweet ontsnapten ongeveer honderd demonstranten aan de politie dankzij de zuster. Ons leven moeten we niet op het spel zetten, maar een stukje kunnen we wel geven.

Dat is wat de projectmedewerkers van Broederlijk Delen ook doen zoals de vrijwilligers van het Theaterproject in de Gazastrook, dat stukje land, een soort openluchtgevangenis eigenlijk waar de Palestijnen mogen wonen. Dankzij het project kunnen kinderen en jonge Palestijnen zich creatief uitleven en hun verbeelding laten werken, hun oorlogstrauma’s verwerken en in gedachten tenminste wat vrijer zijn. Wij voelen ons al opgesloten wanneer we een jaar beperkt worden in onze bewegingsvrijheid omwille van een virus. Hoe moet het dan zijn wanneer jij en je familie in die omstandigheden moeten leven al sinds 1948.

Het derde zinnetje dat mijn aandacht trok, was het allerlaatste van wat we gelezen hebben. wanneer Ik van de aarde zal zijn omhooggeheven, zal Ik allen tot Mij trekken.” Hiermee duidde Hij aan, welke dood Hij zou sterven. Het zinnetje vestigt onze blik op wat we vanaf volgende zondag zullen herdenken. In alle kerken van Tielt-Winge hebben we vooraan en bij het priesterkoor kruisbeelden gezet, ook buiten aan de pastorie van Tielt in de Sint-Annastraat staat zo een kruisbeeld. Het herinnert ons aan de verschrikkelijk dood van Jezus, de lijdensweg waarover op Palmzondag en op Goede Vrijdag voorgelezen wordt. Tegelijk houdt dat zinnetje ook een grote belofte in zich omdat Jezus preekt dat Hij ons zal vasthouden en mee omhoogtrekken. Het is de belofte dat de Liefde zal overwinnen over de dood en de vernedering heen. Dat is het Paasfeest van de christenen, dat is het Verrijzenis feest waar we intens mogen naar toeleven.