Missiezuster (102 j.) uit Meensel-Kiezegem (Tielt-Winge) overleden

Op zondag 29 juli 2018 overleed zuster Mathilde Craeninckx, nicht van ons vader,
op de gezegende leeftijd van 102 jaar. Als 16 jarig meisje droomde ze om naar de missies te gaan. Haar vader Fons trachtte haar op andere ideeën te brengen maar ze zette door. Haar antwoord was steeds: “Ik ben geroepen door de Heer.” Dit heeft ze meermaals herhaald, en haar droom werd werkelijkheid.

Zuster Mathilde Craeninckx mer haar vader

China

Ze trad in het klooster in Gooreind waar door de zusters Franciscanessen in 1895 een congregatie en een opleidingshuis voor zuster-missionarissen gesticht was. Daar werd ze klaargestoomd voor het missiewerk. Op 21 jarige leeftijd vertrok ze naar China als Missiezuster waar ze, omwille van de culturele revolutie, na 30 jaar in november 1966 terugkeerde naar ons land.

Terug thuis en naar Indonesië

Zuster Mathilde met de familie in 1968

Een grootse hulde werd op touw gezet en de zuster werd op gepaste wijze gevierd.  Ze werd hartelijk onthaald en ik mocht in naam van de schoolgemeenschap haar dankbaar verwelkomen. Nadien zette ze haar missiewerk verder in Indonesië. In 1973 kwam ze terug naar België om zich in het klooster in Gooreind ten dienste te stellen in de palliatieve zorg en ziekenbezoek.

Door haar drukke bezigheden maakte ze tijd vrij om haar vroegere dorpsgenoten en familie te bezoeken. Ze logeerde bij ons thuis in Meensel en hielp bij de dagdagelijkse taken. Ze was soms een hele dag op pad en genoot ten volle van de mensen hun verhalen, de evolutie in het dorp en haar ouderlijk huis in de Attenrodestraat.  Samen met nonkel pastoor en ons moeder bezochten ze allerlei bezienswaardigheden, zoals de Menenpoort in Ieper, de Deltawerken in Nederland en zoveel meer. 

Een uitstap: Zr. Mathilde met de kinderen in het station

Met de trein naar Brussel met onze kinderen was geen probleem voor haar, het reizen was ook een vorm van ontmoeting met onbekenden. Zodra ze chinezen opmerkten, sprak ze hen aan. Doordat ze de taal machtig was kwam ze meteen alles over die mensen te weten. Ze was steeds opgewekt en vrolijk en ze had gevoel voor humor, een grap mocht zeker niet ontbreken.

Kloosterleven

Op bezoek gaan in het klooster was heel indrukwekkend. Eén grote gemeenschap van zusters
waar ieder haar eigen geschiedenis en temperament heeft, allen ten dienste van God. Wandelen in het park en mee aan tafel met de andere zusters waar al zingend het tafelgebed bidden de gewoonte was.

Onlangs had ik de gelegenheid om tijdens een fietstocht, waar KVLV Wuustwezel de organisator was, het voormalige klooster te bezoeken. In 2010 verlieten de laatste Franciscanessen het klooster.
De gemeente Wuustwezel en Kempisch landschap kochten de kloosterdomeinen en de vzw Amate maakte van de kloostergebouwen het woonzorgcentrum Amandia.

Waar vroeger de novicen dagelijks in de kapel kwamen bidden, doet deze nu dienst als cafetaria.
Mooie herinneringen uit een lang verleden waar we nog vaak aan terugdenken.

 

Bernadette Craeninckx