210418 Gebedsdienst OLV Tielt

Homilie door diaken Luc Claeys

homilie 3^de zondag Pasen – b-jaar

Beste mensen thuis en in de O.L.V.-kerk van Tielt, broeders en zusters

Enkele dagen geleden sprak ik met een medewerkster van de parochie Shalom Boutersem en na een tijdje kwam het gesprek op de vorig jaar overleden pastoor van Boutersem pater Georges Vervust van de oblatengemeenschap. Van al die tijd dat ik in Boutersem woon, ondertussen toch al 24 jaar, is hij mijn pastoor geweest. Hij heeft ons huwelijk ingezegend en we hebben een heel traject afgelegd in de catechesewerking waar ik sinds 2002 in betrokken was. We haalden herinneringen op aan de weekends met de vormelingen in de Oude Abdij van Kortenberg en op het scoutsdomein  van Sint-Joris-Weert en vooral de grote en sterke vieringen waarnaar pater Georges altijd zo toeleefde, vooral de kerstvieringen, de paasdriedaagse met de Witte Donderdagviering waarin we de instelling van de Eucharistie vieren, de Kruisverering op Goede Vrijdag waarop de laatste jaren de kruisweg gingen in het dorpscentrum met fakkels en eindigend in de kerk voor een kruisverering en de beide Paasvieringen: de Paaswake in de duisternis van zaterdagnacht en de Paasviering op zondag waaraan de kandidaat-vormelingen altijd enthousiast meewerkten. Ze hebben dat in Boutersem, net als wij hier in Tielt-Winge nu al twee jaar niet meer kunnen doen en bovendien is de pastoor dus vorig jaar plots overleden en heeft hij zelfs geen uitvaartdienst gekregen, alleen een kort gebed aan het graf, 10 minuten, meer niet.

Als gelovigen bidden we en geloven we in de verrijzenis, zeker voor die ingoede en trouwe dienaar van de kerk, maar het gemis knaagt, want hij was een innemend man, verstandig ook en vriendelijk naar iedereen toe. We kunnen met enige voorzichtigheid zeggen dat we ons net voelden als die eerste leerlingen van Jezus, als de apostelen die een beetje wezenloos bij elkaar zitten nu Jezus er niet meer is.

Toch komt de verrezen Heer in hun midden. Ze ontmoeten hem in het breken van het brood en in het samen maaltijd houden zoals wij hier in deze gebedsviering ook zullen doen. Hij is ook bij hen in het ontsluiten van de Schrift; namelijk door te lezen in de Bijbel wat op Jezus betrekking heeft, ontmoeten we Hem, komt Hij ons naderbij, is Hij opnieuw levend aanwezig onder ons. Als er me twee fijne herinneringen in het geheugen blijven met pater Georges in Boutersem dan zijn het onder andere de barbecues in de pastorietuin met hem, de diakens Herman en Chris, de medewerkers van de catechese en de jongeren van de pluswerking en ook de bijbelavonden met een goed glas wijn, precies zoals in het evangelie vandaag: de ontmoeting van de Heer bij een maaltijd en het openen van de Schrift.

Omdat ik deze week pater Georges zo miste en omdat wij in de parochie Boutersem zo deugd hadden van zijn preken, heb ik eens opgezocht wat de pater in één van zijn homilieën schreef over deze zondag.

"Van dat alles moeten jullie getuigen zijn!", dat was de laatste zin van het Evangelie vandaag. Deze opdracht komt als een refrein terug, telkens de verrezen Heer Jezus zich laat zien aan zijn leerlingen. Getuigen waarvan? Van Jezus natuurlijk. Dat wil zeggen, van een mens die een broer was voor iedereen, en die op alle mogelijke manieren aan mensen zegde, dat zij de moeite waard zijn, hoe klein en beperkt en zondig ze ook mogen zijn. Want God, de bron en de drager van alles en allen, houdt van alle mensen, meer dan ouders houden van hun kinderen...

Van deze mens getuigen - door wat je zelf doet en zegt laten zien, dat leven zoals Jezus dé weg bij uitstek is naar geluk voor àlle mensen in een goede wereld... daarvan getuigen, daartoe zijn wij allen geroepen, wij die vandaag leerlingen van Jezus zijn. Dag in, dag uit kunnen wij dit doen, in alles waarmee wij bezig zijn, bij alle mensen met wie we om­gaan. En een parochie heeft als taak daartoe een voortdurende oproep en een steun te zijn. En ook als gemeenschap zijn wij getuigen, door wat wij als groep doen, door wat wij als groep uitstralen, zo schreef pater Georges Vervust van de Oblaten ooit.

Zijn ideeën destijds voor de parochie waar ik woon zijn even waar voor deze parochie waar ik werk. Om te getuigen van de verrezen Christus kan ik hier in de parochie Sint-Donatus Tielt-Winge rekenen op een ploeg van mensen om samen mét de meewerkende priester, Paul Schotsmans en de diaken de parochiegemeenschap te stuwen en te bezielen, zodat ze inspiratie en steun kan zijn voor de leden en haar getuigende rol in de wereld kan spelen. mensen zijn ook echt nodig om samen te zoeken wat hier en nu het beste is voor onze parochie. Een diaken mag dan al een beetje gestudeerd hebben, een en ander afweten van theologie en van de bijbel, dat is niet voldoende om de goede beslissingen te nemen voor het leven van een parochie. Daar moeten mensen van de gemeenschap zelf, van Tielt-Winge; met een gezinsleven en een beroepsleven, een flinke vinger in de pap hebben.

Die mensen zitten in de stuurgroep, we hebben heel competente verkozen vrijwilligers in de kerkfabriek, er zijn vrijwilligers in de verschillende kerkteams in de dorpen, de organisten en de zangers, voorlezers, we hebben ziekenbezoekers en mensen die aandacht hebben voor de zwakken in de parochie en in de samenleving, een catechesegroep, de dames die de bloemen in de kerk verzorgen, de helpers in de uitvaartliturgie en alle taken die ik hier nu niet heb opgenoemd, enzovoort…

Ook al hebben we al een groep mensen, er mogen nog altijd mensen nieuwe en jonge bijkomen, voor het leven nu en in de toekomst van deze parochie Het is een oproep die ik deed bij mijn aanstelling zes jaar geleden en die nog steeds geldig is.

Beste Broeders en zusters, beste mensen, de boodschap van de verrezen Heer spreken we nu uit voor een kleine groep hier, maar hopelijk bereikt ze via de streaming nog veel andere mensen en kunnen we van zodra de vrijheid aanbreekt opstaan en bloeien. Ik hoop het van harte.